Bonjour tout le monde!

Ik hoop dat ik er in slaag het kort te houden, maar dat zal wel niet. Ik wil het niet kort houden omdat ik jullie niet over mijn avonturen wil vertellen, maar meer omdat ik met mezelf heb afgesproken dat ik beter en vooral méér ga slapen. Max. 11 uur het licht uit. Dat werk. :)

Tot nu toe is het nog geen één keer gelukt. Vandaar dus dat ik het kort hou.

Ik heb namelijk gemerkt dat het veel leuker is om au pair te zijn als je je ogen open kan houden. Zo heb ik vanochtende een hele grasse matinée gedaan en daardoor had ik volop energie vandaag. Goed voor mij! Zo heb ik heel fanatiek met Louïs treinen kunnen spelen. Sterker nog, op een gegeven moment deed ik mezelf aan mijn vader denken (dat is echt de raarste grammatical niet-kloppende zin ooit, maar tant pis, ik ben momenteel allochtoon), want die ging dan ook altijd fanatieker met jouw speelgoed spelen dan jij zelf deed. En ik herkende vooral de fanatiekheid op het gebied van de logica, want Louïs wil alleen maar een beetje heen en weer rijden met zijn trein en er acapolyptische verhalen bij bedenken (voornamelijk over botsingen en gaten op 'le rai'), maar ik kon het niet uitstaan dat het spoor opeens zomaar ergens ophield. Het moet wel op elkaar aansluiten natuurlijk, dat is juist het leuke van met een trein spelen. Dat ie dan rond kan rijden.
Dus ik heb me in alle bochten gewrongen om de trein passend te krijgen, en toen deed ik mezelf dus aan mijn vader denken, die vaak nadat wij naar bed waren verder speelde met de racebaan.

Ik was trouwens laatst in het park met Louïs en toen zag ik een meisje van mijn leeftijd zitten met kleine kinderen, dus toen bedacht ik me dat dat misschien ook wel een au pair is. Maar toen besloot Louïs dat het tijd was om weg te rennen, dus ik kon het niet aan haar gaan vragen. Even later kwam zij gelukkig naar mij toe met dezelfde vraag en toen hebben we telefoonnummers uitgewisseld en morgen gaan we Nanterre verkennen. Dat is heel leuk dus, dat ik nu ook een au pair ken in Nanterre, en zelfs één die haar kindjes op dezelfde school heeft zitten (kwam haar nl. vandaag tegen bij het kinderen terugeisen).

De kindjes waren trouwens verbazend lief vandaag. Bijna geen bêtises en gezeur, dus ik hoop dat dat zo blijft. Fingers crossed!!

Dan nu wat ik jullie zo graag wilde vertellen en wat de titel van deze blog verklaart.
Toen ik vanochtend wakker werd en dus een grasse matinee had gedaan werd ik een beetje overvallen want ik had voor het eerst nog niet de avond ervoor bedacht wat ik ging doen. Na een chocolade croissant (okéeee.. én een éclair) gehaald te hebben bij de bakker (2 huizen verderop) en die verorberd te hebben onder het genot van twee afleveringen Gossip Girl (:D :D, praise voor Ilse!!) besloot ik dat ik mijn eigen eruit moest gooien. Ik ben de laatste maand een beetje gedeprimeerd geweest door het feit dat ik niet zo enthousiast meer ben over Parijs als dat ik ooit was. Toen ik nog op school zat had ik zooooo super veel zin om naar Parijs te gaan en het was één van mijn favoriete gespreksonderwerpen (naast Femke, wat er zo cool is aan neuropsychologie, Femke en Femke). Maar toen mijn droom in vervulling ging was ik op de één of andere manier minder enthousiast en dat vond (en vind ik nog steeds) heel raar. Ik was waar ik al die jaren wilde zijn, waarom sprong ik niet op en neer van vreugde?
Toen had ik het 5e arrondissement nog niet ontmoet.

Het 5e arrondissement is alles waarvoor ik naar Parijs vertrok. De kleine straatjes, de schattige winkels, de kleurtjes, de geurtjes, de Onontdekte PlekkenDie Stiekem Al Door Heel Veel Mensen Ontdekt Zijn Maar Dat Weet Jij Niet, de bomen, de steegjes en de Notre Dame.
De Notre Dame vond ik op de één of andere manier altijd al het mooiste stukje van Parijs (misschien door wat neuropsychologische manipulatie in de vorm van Quasimodo, Esmeralda & een Geit, maar bon) dus vandaar dat ik daar vandaag maar eens richting vertrok. Mijn gastfamilie heeft me 20 euro gegeven totdat ik mijn Carte Orange heb (=onbeperkt reizen) maar die was allang op dus ik zat mijn reisjes steeds zelf te betalen en dat is pokkeduur. Dus eigenlijk voelde ik me een beetje aan huis gekluisterd, maar pleinvrees en kluizenarie zijn nog erger in een stad als Parijs, want het is gewoon te mooi om thuis te blijven zitten. Ik moest mijn geld dus goed besteden en goed gokken.

Toen ik bij het Ile de la Cité aankwam wou ik in eerste instantie de Notre Dame beklimmen maar ik dwaalde een beetje af en toen kwam ik in een superschattig straatjesparadijs. Echt allemaal van die supersmalle straatjes met winkels die zowaar BETAALBAAR zijn en ook met hele leuke spullen. Vet leuke bloemetjestassen enzo, hele mooie sieraden. Waaauw.. En allemaal kleine bistro's en café's en crèperies. Super schattig.
Ik heb een suuuuper schattig boekwinkeltje gevonden à la Harry Potter. Je weet wel die knakker die dan zo'n winkel heeft met toverstokken (Olivander ofzoiets?), nou daar deed het me aan denken.
Alleen was dit piepklein en natuurlijk zonder toverstokken. Het was zooo schattig en asmatisch. Echt super veel boeken, tot aan het plafond. Overal waar je kijkt zag je boeken en ook van die grote torens in het midden. Je kon gewoon niet met te veel en vooral niet met te dikke mensen in dat winkeltje staan want dan zou de boel omvallen. Maar het lag in een beetje een afgelegen steegje dus dat was mooi. Maar echt, ongelooflijk! En het beste was dat volgens mij alle boeken in het Engels waren, en bijna alles was tweedehands dus ook niet te duur! En die combinatie kan mij wel begeren! Echt een vondst! En er waren van die echte boekentrapjes, als je weet wat ik bedoel. Echt, elk miniem deeltje van die winkel was gevuld met boek. En over vanalles, van pyschologie tot filosofie, tot feminisme (?? Mon dieu, een hele kast vol). Uiteindelijk heb ik een boek gekocht 'Paris for dummies', voor maar acht euro! En daar staan heel handige dingen in en vooral heel interessante, zoals A Shoppers Guide to Paris, Kicking Back for Classy Cocktails, Ten Great Places For A Picnic en Managing Your Money. In die volgorde.

Thibauld vertelde me later datin die buurt vooral veel buitenlandse studenten komenen dat het de boekenbuurt is, omdat er zoveel boekwinkels zitten.

Bovendien kon de au pair van het park (die overigens uit Duitsland komt) mij vertellen dat ze net haar cursus had geregeld en dat ze zelf vakken kon kiezen, zoals filosofie, Franse Geschiedenis, Kunstgeschiedenis, etc. Dat is echt te gek!
En ik ga morgen om 10h naar mijn Franse au pair organisatie zodat ze mij kunnen helpen met een cursus zoeken, en eerst had ik niet zo heel erg zin in een cursus want ik hoef niet zo nodig huiswerk(heheh) maar datklinkt allemaal vet leuk!

Alors, je te quitte!

Bisous!

P.s.:Volgens mij houden ze hier trouwens wel van de Hollandse Boeren Smaak, want ik heb een nieuw jasje gekocht en een tasje, en ik ben voor beiden aangesproken door complete vreemden. Eén winkelmeisjebegon zodruk over mijn jas te praten dat ik dacht dat zij dacht dat ik hem gestolen had, maar zebleek hem superbe te vinden. En een ander meisje kwam in de metro naar mij toe om te vragen waar ik mijn tas gekocht had. Muhahaha.. goeie investeringen geweest. :D