Vanochtend waande ik me heel even een echte Parisienne.
Ik heb opgepast in de Marais, wat volgens veel mensen de hipste buurt van Parijs is. Ik vind het zelf allemaal nogal alternatief-cliché (wat mijn term is voor alles wat zogenaam alternatief is maar omdat zo veel mensen alternatief willen zijn het eigenlijk weer heel cliché is, bijv. Amelie, al heb ik gister wel wat gedronken in dat café uit die film:) en overgewaardeerd, maar goed, een Parijs appartement is een Parijs appartement en infiltreren waar dat kan staat altijd hoog op mijn lijstje.
Ik heb echt een overklaarbare passie voor huizen en vooral voor oude huizen.Als je goed kijkt ontdek je zoveelgrappige details, en die zettenme dan aan het denken waardat vroeger dan toe diende.Het leukste van mijn eigen kamer vind ik de waterkraan die naast mijn bed staat en eigenlijk voornamelijk fungeert als kapstok, maar van het idee dat daarvroeger mensen echt water uit haalden word ik echt heel blij. En zo zat in dat huis waar ik dus vanochtend oppaste een raampje in de WC die uitkwam op deoverloop, zodat als je die open doet het hele gebouw kan meegenieten van je verteerde escargots, dat is toch prachtig? Het leukst zijn die Chambre de Bonnes, van die hele kleine kamertjes bovenin die Parijse gebouwen. Daar zitten nu een paar hele gelukkige au pairs, maar dat is toch kicken dat daar vroeger gewoon schoonmaaksters zaten en gastarbeiders enzo? En dat het precies dezelfde ruimte is?
Parijs is dus het ideale podium voor mijn tics aangezien het vol staat met prachtige gebouwen en als ik eenmaal geïnfiltreerd ben (wat ik vaak doe door mezelf bij mensen uit te nodigen, heel irritant voor hun, maar heel leuk voor mij) dan kijk ik het liefst een uur ongestoord rond en zit ik overal aan, maar aangezien dat een beetje creepy is bij mensen die je niet kent, kijk ik heel stiekem terwijl ze met hun rug naar mij toe staan (als een soort Anne-maria-koekoek, wat in het Frans vast iets is als Jeanne-Pierre-Coucou). Ik ben ook dol op die sectie in de Elle waarbij je zo'n heel hip huis ziet, maar dat kan ook zijn omdat dat de enige rubriek is waar je geen eetstoornis van krijgt.
Maar goed ik dwaal af. Ik heb dus opgepast in zo'n huis waar je dan langst fietst en denkt: 'Whoa, als je daar woont dan heb je het gemaakt'. Het was allemaal heel klein en heel Parijs, en ik moest de lunch halen bij de Chinees ernaast en de toetjes bij de supermarkt. Dus ik moest met zo'n bliep-sleutel, zoef zoef, langs alle deuren, wat wat minder zoef zoef ging als dat ik gehoopt had, maar ik ben echt enorm onhandig met die appartementen, ik weet nooit hoe de deur opengaat en ook niet hoe ze dichtgaan. Heb ik al eens verteld over die ene keer dat ik de eerste deur met veel moeite openkreeg, toen in een soort portiekje stond met nóg een deur aan de andere kant en ik noch die deur, noch de deur terug naar buiten openkreeg? En die deur naar het appartement was ook nog van glas! Ik voelde me net een visje in een aquarium
en ik heb in paniek een vriendin opgebeld. Dat was de dag waarop ik het Franse woord 'coincé' leerde kennen, wat zoveel betekent als: VAST.
Afijn, ik zoefde dus min of meer door het appartement heen, en ohoh het voelde zo heerlijk om zo'n groot appartement uit te komen, en dat iedereen dan denkt dat je daar woont. (ik zag er natuurlijk gewoon uit als een verlepte au pair, maar ik denk dan liever dat ik er heel rijk uitzie). Over rijk gesproken! Irina, die vrouw had echt een enorme papieren tas van YSL, o mijn god!! En daarin zaten allemaal andere tassen, zoas Chanel. Maar lieve kijkbuiskinderen, een van mijn ontdekkingen hier in Parijs is het geheim achter de Pariesiennes en De Grote Merken. Ze kopen namelijk gewoon een keer iets heel duurs, brengen de tas vervolgens terug naar de winkel en ruilen hem in voor geld (zou ik doen. Correctie: zou ik gedwongen zijn te doen), maar EN NU KOMT HET, ze houden de papieren tas. Die gebruiken ze vervolgens als echte tas waardoor de buren denken dat ze iedere dag naar de Champs-Elysées gaan. Jaja, je leert de mensen kennen hier!
Oké, ik heb me dus vier uur lang super Parijs gevoeld, met mijn nieuwe Franse Glamour die ik bij de kiosk heb gekocht (en waar een GRATÙUS mascara bij zit en dat voor 1 euro 80!!) en daar heb ik - hahahahahahahhahahaha - - muhahahahhahahahaha - 60 EURO mee verdiend!! Ikwil wel vaker Parisienne spelen!! Voor zo'n materialistische kraai als ik is dit echt deideale baan!Wat een goudmijntje!
Oké,nu vlieg ik ervan door want ik heb over tien minuten ergens afgesproken met een vriendinnetje. Punctualiteitheb ik helaas nog nergens kunnen kopen.

Je vous tiens au courant de mes aventures!

Groooos bisous de votre Petite (FAKE) Parisienne