Aangezien ik nu bijna tien maanden mijn kamer bewoon, leek het me tijd om mijn badkamer schoon te maken. Hoewel schoonmaken mij over het algemeen niet staat begon ik toch aan deze opvatting te twijfelen na het vinden van een paar roze rubber handschoenen. Deze handschoenen zouden mij zowaar beschermen tegen alles waarvan mijnlinkeroog bij de gedachte alleen al gaat trekken:

1. Het afbladeren van de nagellak waardoor ik vanochtend te laat was op school
2. Contact met bacterieën in de variant EHEC en E.coli (rrrrr)
3. Omahanden
4. De WC-BRIL (hierbij begint mijn rechteroog ook spasmes te vertonen gezien dit mijn grootste vijand in de strijd tegen smet is, samen met zijn vriendjes de deurkruk, het doorspoelknopje en de KRAAN)
5. Een zeer, zéér naar en angstgevend gevoel genaamd 'inspanning'

Mag ik alle Psychologie-studentjes die mij nu mogelijk gediagnosticeerd hebben met OCD er even op wijzen dat een OCD-patiënte nooit haar badkamer bruin had laten worden? Al moet ik wel meteen opmerken dat ik van veel plekken verbaasd was dat ze onder een dikke bruine laag eigenlijk witgekleurd waren. Een gevoel dat alleen te vergelijken valt met het vinden van een échte LV-tas op een plek waar je alleen maar zakdoeken en stof dacht aan te treffen!

TerwijlFrankrijk in de ban is van het seksschandaal van Dominque Strauss-Kahn, de politicus die gezien werd als dé opvolger van Sarkozy bij de volgende verkiezingen tot hij verdacht werd van het verkachten van een Amerikaans kamermeisje,bestudeer ik mijn escargots enprobeer ik meze26 rimpels later voor te stellen, met een bordje voor hun borst eneen elektrische enkelband.
Toen ik Louis laatst uit school haalde vertrouwde hij mij toe dat hij een lippenstift mee moest nemen naar school voor het vaderdag-kadootje dat ze in de klas aan het maken zijn. Nadat ik Louis erop gewezen had dat hij dit alles absoluut geheim moest houden voor zijn vader, concludeerde hij dat hij het dan wel aan mij kon vertellen. Toen ik hem vroeg hoe hij op die redenering was gekomen legde hij mij kort en helder het criterium voor een 'papa' uit: 'een grote dikke buik' (wat hem een kusje opleverde, aangezien hij mij niet in deze categorie had ingedeeld).
Ook Jeanne heeft een uitmuntend observatievermogen. Zo stelt ze niet alleen met luide stem vast dat sommige mensen 'stinken', 'vast dronken zijn' of 'niet heel erg knap', maar ook kan ze binnen enkele seconden een perfecte imitatie geven van gehandicapte voorbijgangers (en vooral van de nog-niet-voorbij-gangers). Op dit soort momenten voel ik me natuurlijk verplicht een pedagogische opmerking te plaatsen in de trant van 'als je nog een keer zo'n genante opmerking maakt krijg je een week geen eten' maar tegelijkertijd vraag ik me af wat er gebeurd met deze schattige eerlijkheid als we ouder worden.

Als au pair wordt je weer even teruggeworpen in de wereld van meer pizza en patat en minder huiswerk. Langer opblijven en de voor nounou's beruchte 'waarom-niet-instelling': waarom niet poep op de bril smeren? Waarom niet met vieze handen aan tafel? Waarom niet een rommelige kamer? Waarom niet snoep als avondeten?
En ik moet zeggen dat je tijdens het lezen van je favoriete sprookjes van vroeger en het kijken naar Disneyfilms je je weer even heel klein voelt. De heks van Sneeuwwitje is nog steeds eng, en je vraagt je nog steeds af waarom de moeder van Bambi nou zo nodig dood moet.
Pas als je ouder wordt kom je tegen wil en dank in aan de antwoorden: omdat bacteriën je ziek maken, omdat je niet te veel calorieën binnen mag krijgen, omdat de makers van Bambi niet van herten houden. Langzaam, stukje bij beetje, verlies je je geloof in prinsessen en in prinsen, en later verlies je ook je geloof in een sprookjeswereld, want je kunt nog zo vaak met een paraplu in een krijttekening springen, uiteindelijk stuit je altijd weer op de realiteit.
Sinterklaas bestaat niet en Disneyland is langzo leuk nietmeer als je de afgebladderde verf begint te zien.
Ik denk niet dat ik mijn Franse vrindjes later terug zie op tv wegens zedendelicten, hoogstens een treinkaping in het geval van Louis en misschien het illegaal betreden van Buckingham Palace door Jeanne, die geobsedeerd is door Wiliàààm en Keet en daarom haar haar bruin wil verfen. Ik denk wel dat de fantasie van mijn lieve escargots laagje voor laagje met dewerkelijkheid bedekt zal worden en hun oprechtheid met fatsoen en ongeschreven regels, die hardnekkiger zijn dan de remsporen van een kleuter en met geen alles-reiniger weg te krijgen. Maar hopelijk blijven ze diep van binnen dezelfde gekke lieve kinderen die ze nu zijn en vind ik nadat ik de beleefheid aan de kant heb geschoven diezelfde hele waardevolle Louis Vuitton tas.