Na een uiterst chaotische maaltijd zijn de ouders op pad en heb ik nu 5 wilde kinderen onder mijn hoede. Gelukkig breken ze alleen de kamers van Jeanne en Louïs af en niet de woonkamer dus vandaar dat ik heerlijk rustig deze blog kan schrijven.
Volgens mij hebben mijn gastouders en die andere ouders een heel chique diner ergens, want ik werd echt spontaan dronken van alle parfum en ik heb zowaar een echte Chanel tas gespot en een Armani broek.
Wat wel een hele aardige bijkomstigheid is, is dat het hele huis echt spik en span is gemaakt voor de gasten, dus ik donder in ieder geval niet over speelgoed dit weekend (hooguit over 1 van de 5 escargots).

Twee blogs op één avond lijkt misschien een beetje veel, maar het laatste berichtje was ongeveer een era geleden, dus dit trekt het weer recht.
De afgelopen tijd heb ik me prima vermaakt met de andere au pairs hier. Ik heb musea bezocht, ik ben uitgegaan, ik ben illegaal op het Ikea terrein terecht gekomen en ik heb vooral lekker weinig kind gezien de afgelopen twee weken want het was Toussaint (=herfstvakantie).
Dat betekende ook dat mijn Uiterst Geliefde Schwessie (#2) mij kwam opzoeken en dat was natuurlijk supercalifragilisticexpialidocious, dat begrijp je.
We zijn naar Disneyland geweest (waar we NATUURLIJK de Minnie Mouse oren móesten kopen), naar het Louvre (waar mijn arme Groningse Schwess meteen op onheuse wijze werd bejegend door een enge Fransman die zich in de heg ging verstoppen en er af en toe overheen gluurde), we zijn praktisch ALLE Starbucksen afgeweest op zoek naar een tumbler (ik heb een Starbucks tumbler gekocht zodat ik Warme Chocolademelk mee kan nemen in de RER/metro en die wou zij ook heel graag maar ze hadden hem nergens meer), we hebben ons krom gelachen om diten dit filmpje, en we hebben gehuild in La Fayette bij gebrek aan 550 euro voor YSL schoenen.

Je begrijpt dat het dus wel even een dipje gaf toen mijn B weer richting huis ging, maar gelukkig kwamen alle au pairs toen weer terug vanuit Nederland, waardoor ik me geen moment alleen hoefde te voelen.
Met mijn kindjes gaat het trouwens ook goed. We zijn inmiddels helemaal aan elkaar gewend en het is heel leuk samen. Wat ook wel leuk is is dat ik soms het gevoel heb dat de kinderen braver zijn bij mij dan bij hun ouders, maar misschien heeft dat ook te maken met het feit dat ik diep van binnen nog steeds heel Nederlands ben en dus geregeld een gedoogbeleid voer, iets dat bij de Fransen absoluut niet voorkomt natuurlijk. Laatst stapte ik uit de RER bij mijn huis en toen stapte er een heel groepje in met vlaggen en borden enzo. En ze hadden ook allemaal zwart met rode kleuren enzo. Dus ik dacht echt dat het Neo-nazi's waren ofzo.. het zag er zo eng uit! Maar het bleken stakers te zijn die in de RER gingen schreeuwen.. En vanmiddag zaten er allemaal van die alternatieve alpinopet tiepjes in en die hadden allemaal een blad en toen begonnen ze opeens allemaal heel vals een lied te zingen tegen de retraite (=pensioen leeftijd verhogen). Gelukkig moest ik daar uitstappen, want dat had ik echt niet volgehouden zonder heel hard te gaan lachen of permanente gehoorschade op te lopen..

Tot slot een aantal belangrijke ontdekkingen die ik heb gedaan over de Franse cultuur:

1. Vuistregel voor de Franse maaltijden: Als je misselijk begint te worden weet je dat je op de helft zit (zoals ik Irina duidelijk heb proberen te maken)
2. Vuistregel voor de stakingen: Het gaat er niet om waarvoor je staakt maar wanneer je staakt. Dus vooral tijdens werkuren, en niet tijdens de lunch.
3. Vuistregel voor ontregeling van de Parijse samenleving: Als de Nounou's gaan staken..
4. Vuistregel voor het diner: een aperitief is het Franse woord voor snaaien
5. Vuistregel voor inburgering: je bourgondische gehalte is onlosmakelijk gekoppeld aan je BMI

Tot zover mijn tips voor iedereen die hier voet aan wal zet, om te beginnen bij Ilse die mij volgende week komt opzoeken! Wees voorbereid!

Heel veel liefs en een kus uit Parijs!

NOUNOU