Ik weet dat ik gister ook al een blog geplaatst heb maar ik ben in staat van schock en móet mijn leed even delen. Eigenlijk hoor ik nu met Kapla en Treinen te spelen met mijn escargot, maar tenzij hij mij kan vertellen waar zijn goedgevulde spaarvarkentje zich bevindt kan hij mij op dit moment niet geruststellen.

Het begon allemaal zo goed vandaag. Tijdens mijn civilisationles heb ik zowaar iets gedaan en omdatmijn school me toch niet zo heel goed bevalt ben ik langs gegaan bij een andere talenschool vlakbij de Place Victor Hugo. Ik heb echt een zwak voor die buurt daar omdat het zulke prachtige (en onbetaalbare) huizen zijn en zulke chique mensen maar dan meer van die oude vrouwtjes met een hele grote erfenis dan vrouwen met plastic Louïs Vuitton tassen.
De school lijkt me heel leuk. Ze organiseren echt heel veel culturele uitstapjes zoals wijnproeven en gratis rondleidingen door bepaalde buurten van Parijs. Bovendien kun je met korting naar ballet en theatervoorstellingen in de Opera, en eens in de maand is er een excursie buiten Parijs. Zo kun je in december een weekend naar Alsace wat me super leuk lijkt!! Daarnaast kun je (in tegenstelling tot mijn huidige school) hier ook lessen kiezen. Zo kun je voor je Civilisationles kiezen uit heel veel dingen zoals literatuur, kunstgeschiedenis, geschiedenis van Parijs, cinéma enzovoorts! Dat lijkt me super leuk & bovendien kun je als Francais Général ook kiezen uit verschillende dingen, zoals Buisness Frans, Hotel en Tourisme Frans, etc. En ik wil dan waarschijnlijk Sorbonne Frans gaan doen. Daarmee bereid je je voor op een examen aan het eind van het jaar waarmee je toegelaten kan worden tot de Sorbonne (of een andere Franse universiteit). Niet dat ik (vooralsnog) van plan ben hier te gaan studeren, maar toch!
Maar goed, met mijn verkregen informatie op zak stond ik op de bus te wachten (de bus, ja, want ik kon mijn metrokaart niet vinden en toen ik hem gevonden had was hij niet meer valide omdat ik hem blijkbaar per ongeluk al eens over die lezer had heen gehaald en anders moest ik een kwartier wachten..hmpfs..) toen er een Oud Geld naast mij kwam staan.
Ze was écht een Oud Geld, met een Chanel bril en zo'n harige sjaal, en ze kwam op mij af om te vragen hoe laat de bus ging.Waarop ik zei dat ie over twee minuten kwam waarop zij het herhaalde tegen een willekeurigemannelijke Oud Gelddie aan kwam lopen, maar deze Oud Geldkeek vet knorrig want die ging alleen even zitten omdat hij heel moe was of zijn prothese los zat of wat voor reden ie dan ook had om in een bushokje te gaan zitten en niet op een bankje. De vrouwelijke Oud Geld was eigenlijk wel heel grappig want ze babbelde er helemaal op los: dat mannen nooit dikke sjaals dragen, dat Jude Law wel een hele knappe man is hè (waarop ik niet wist of ik moest lachen of kotsen), en dat ik zo'n mooi accent had. Waarop ik zei dat ik uit Nederland kwam waarop zij van wal stak over een documentaire die ze had gezien over Nederland. De tulpen. De fiets..
(weet je trouwens dat ik toen ik te wachten stond bij die talenschoolmet een meisje heb gepraat die uit Nieuw Zeeland komt en zei dat ze Nieuw Zeeland en Nederland heel erg op elkaar vond lijken :| )
Aniehoedels, waar ik met dit verhaal naar toe wil: nadat ik officiëel had besloten dat ik later ook een Oud Geld wil zijn kwam ik er in een harde, verlammende klap achter dat ik vooralsnog een Geen Geld ben. Mijn zelfhulpboek ('Vind je innerlijke Frans') zegt dat geld een zaak is die alleen jouwzelf aangaat, maar ik hoop tenzeerste dat een anonieme miljonair mijn verhaal leest (rekeningnummer wordt zo spoedig mogelijk gepubliceerd) en dat mijn geplunderde bankrekening hem ook aan zal gaan.
Toen ik mijn saldo zag moest ik écht even gaan zitten. Mijn god, ik ben GESKIMMED!! Wáár is mijn geld? Wáááár is mijn geld? Als een gekben ik mijn afschriften na gelopen en heb ik ze nagerekend. Ik was als Dagobert Duck die zijn geluksdubbeltje kwijt is! (sorry, ik word door deze hele nounou ervaring weer een beetje kinds: niet naar bed willen, omrekenen naar smarties, kinderboeken lezen, teveel beleg op mijn brood doen, danones eten, dat soort werk)Met weemoed dacht ik aan het moment waarop ik vol trots vaststelde dat ik een duizendnair was.. en nu.. wat? Een centinair? Als Louis nu niet naast me zou zitten babbelen over hagelslagjes, dan zou ik liggen huilen in een hoekje..

Want wat misschien nog wel erger is dan er achter komen dat je geskimmed bent, is er vol schaamte achter komen dat je helemaal niet geskimmed bent...

Misschien wordt het voor Kerst toch 5 eiffeltorentjes in een sneeuwbal..

xx NOU (a.k.a.GOLDDIGGER)*snif*