Aangezien ik de eerste condoleancekaarten en rouwboeketten ontvangen heb is het misschien weer tijd voor een blogje om duidelijk te maken dat ik niet verpieterd in een Parijse goot lig, noch vermoord ben door een gekke Nanterriaan.
I'm aliveee, muhahaha. :)

Er gaat niets boven de Eiffeltoren, behalve de Martinitoren*.
* en misschien de Chrysler Building, en misschien de Taj Mahal, en misschien de Chinese Muur en misschien een Reuzenpanda en misschien een tropisch eiland. Mijn point being, er bestaan misschien coolere plekken in de wereld dan het Grunninge Loand maar zeker geen coolere mensen om bij thuis te komen: there's no place like home! :) Vandaar dat het zo super was om weer eventjes terug te keren in Holland, al moest dat zeer in het geheim want een verassing voor mijn jarige zus.
Ik ging deze keer met de bus, wat me na alle verhalen over kwijlende bejaarden, unisex jas dragende 50 plussers en drugstoeristen echt enorm mee viel. De terugweg was iets spannender want toen werd de bus aangehouden voor een ID-controle. Heel sappig. Helaas had iedereen zijn ID kaart bij zich en had niemand drugs, zelfs niet de persoon naast me die zich vooral bezig hield met dik zijn, snurken, dik zijn, stinken en snurken.

Oh, Nederland was trouwens heel leuk. Mijn zus was volgens mij wel verrast: ik had mezelf (met veel hulp van mijn andere schwessie) in een cadeautjespak gehezen en het plan was dat mijn ouders en andere zus eerst zouden aanbellen bij zus #2 en dan zou ik eventjes daarna als verassing in dat pak komen.

Ha-ha. Stond ik daar in een cadeautjespak, met een strik op mijn hoofd in de vrieskou met niet meer aan dan een paarse panty. :| En belde ik ook nog bij het verkeerde huis aan.. auw, pijnlijk! Gelukkig deden haar buren niet open. : )

Terug in Parijs heb ik ook een aantal hele leuke dingen gedaan, zoalde de Notre Dame beklommen met Puck! Dat was echt suuuper leuk behalve dat Puck een beetje bang werd van de smalle gangetjes en trapjes, en het feit dat we bij een bel stonden met een klepel van 500 kilo en de rest woog 13 ton. :'| (haha.. deze smiley ging eigenlijk per ongeluk, maar het is best wel een smiley met een zenuwtrekje bij zijn rechteroog : )
Maar het uitzicht was echt 'magnifique' en het is echt een van de dingen die ik altijd al een keer heb willen doen dus ik was super blij. En ik kwam in het souvenirswinkeltje een boekje tegen dat zooo super mooi was. Het is zon Paperblank (oid) boekje en het was zo prachtig dat ik het gewoon móest kopen al had ik er helemaal geen geld voor maar ik wil er nu eigenlijk per dag in opschrijven wat ik heb gedaan want ik heb hier toch een lichte vorm van Korsako- ehm..vergeetachtigheid opgelopen. : )
Later die dag kwam Eva ook en zijn we naar het graf van Napoleon geweest, wat echt grafschennis was want we hadden zo de slappe lach. Het leek ons namelijk heel leuk om als wraak tegen die arrogante Fransen naar zo'n bewakingsmeneertje toe te lopen en dan op dat graf te wijzen en te vragen: 'C'est qui?' En dan heel onwetend te kijken. : ) En dan leek het ons nog veel leuker als een van de anderen dan zou beweren dat het France's First Black Supermodel is o.i.d. Of op die tombe te wijzen en dan te vragen 'Ca coute combien?' (Wat kost het?) Ja, het is waar: kinderen houden je jong. Voor studenten is dit wellicht helemaal niet grappig, maar Nounous vinden dit dus blijkbaar leuk, heel leuk.

Verder heb ik de Bergraafplaats van Montmartre bekeken met mijn school en ben ik in de CATACOMBES VAN PARIJS geweest! :O :O Dat was zooo spooky!!!
Dat is zeg maar een super lange gang (45 minuten duurt het) naar ergens anders in Parijs waar ze in die gangen allemaal skeletten hebben liggen. Echt suuuper eng. Dan haalden ze vroeger dus gewoon begraafplaatsen leeg en stapelden ze de botten en skeletten op daar en ik was daar met Brigit en Marit en we liepen gewoon tussen duizenden en duizenden skeletten en botten aan alle kanten en geen daglicht en van die drupjes op je hoofd, echt heeel vies maar ook super vet! Maar toen waren we dus bij de uitgang en we hadden er nog over gespeculeerd of er ook mensen zouden zijn die zon hoofd in hun tas stopten maar dat vonden we echt te ziek, en toen kwamen we dus bij de uitgang en toen werden onze tassen echt gecontroleerd en stond er een tafeltje wat al die zieke mensen bij elkaar hadden proberen te hamsteren: hoofden, botten, stukjes, GADVER!!
En hoe eng is het als je overlijdt en je doodshoofd staat op een gegeven moment bij een of andere gekke Japanner op het nachttafeltje? :O

Over Japanners gesproken, samen met Eva en Puckheb ikuitgerekend datals er iemand van de Eiffeltoren of Notre Dame valt, de kans best wel groot is dat het een Japanner is, aangezien ze echt de stad overnemen.. Daarentegen is bij gratis attracties zoals de Arc de Triomphe of de Sacre Coeur de kans groter dat het een Nederlander is.

Die invasie van Japanners heeft trouwens ook weer voordelen. Ik heb een uiterst nuttige tip als je op vakantie een foto wilt laten maken door een vreemde met jouw camera: Nederlanders rennen er mee weg, Belgen laten hem vallen, maar Japánners daarentegen, diemaken echt super goeie fotos want die zijn vet getraind! Kijk, daar heb je wat aan, of niet? Vraag ALTIJD een Japanner!

Nou, ik moet er zo vandoor want ik heb met Lenn afgesproken voor een zondagse wandeling slash fietstocht, dus tot heel snel lieve allemaal!

En o, nog een heeele fijne verjaardag voor Luca natuurlijk!

Dikke KUS

P.s.: Oh, en ik denk trouwens dat Art de mol is, of Sa-nog wat, of Karin of Patrick. :)