Lieve lieve vliendinnetjes,

Inmiddels ben ik alweer zo'n twee maanden terug in Nederland, daarom hier even de statussen:

Aantal keer overreden in het centrum: 5
Aantal gespotte tractors: 3
Aantal gegeten kazen: 60
Aantal keren verzopen in de regen: 1999
Aantal gedronken cocktails bij de Tango: onvoldoende
Aantal euro's op bankrekening: niet relevant

Door dit laatste punt leef ik op dit moment een nogal eenzaam kluizenaarsbestaan. Ik heb inmiddels een baard en slijt mijn dagen in eenzame misère op mijn zolderkamer bij ons pap en mam, in de hoop dat mijn verloren oom de oliesjeik eindelijk zijn goldcard opstuurt en ik weer een tandenborstel kan betalen.
Niks geen cocktails, niks geen Chanel Eau Fraîche, geen metrokaartjes die uit mijn portemonnee puilen, geen Brioche Dorée, geen Franse lessen meer, geen koters en geen oneindige avonden uit meer op boten in de Seine terwijl de Eiffeltoren op de achtergrond schittert, en me bij elke blik toch weer dat gevoel geeft dat ik die eerste warme augustusdagen had: fuck, ik woon in Parijs!!
Van het moment dat ik de Thalys uitstapte tot het moment dat ik voor de laatse keer een blik op de Eiffeltoren wierp: het was één enorm groot avontuur dat ik nooit had willen missen. Hoewel ik de eerste dagen alleen maar dolblij was om weer in Nederland te zijn, begint het inmiddels toch aan me te knagen als ik foto's zie van mensen die nog in Parijs zitten. De lange avondjes aan de voet van de Eiffeltoren met de goedkope wijn, de parken, de wekelijkse bioscoopbezoekjes met mijn Nederlandse vriendinnen, de ritjes met de metro om elke ochtend weer bij de Eiffeltoren uit te stappen en naar school te lopen. Die ritjes gaven me zo'n intens gelukkig gevoel! Zelfs met zijn vieze swaffelende figuren, plotselinge stops, onvoorspelbare deuren en onvervalste pislucht bleef het leuk om elke ochtend om 's ochtends in Nanterre op die metro te stappen. Naar de mensen te kijken, de Paris Aujourd'hui te lezen over wat er allemaal te beleven viel die week, en nog snel mijn vergeten huiswerk te maken terwijl ik onder La Défense langszoefde. La Défense, met zijn fenomenale mall waar ik vaak nog snel even heen ging voordat ik Loulou van school moest halen. De enorme bioscoop waar Eva, Puck, Pauliene, Ilva en ik zooo veel films hebben gezien. De Pasta Viaggo met het filmmenu, de Starbucks die altijd te vroeg dicht ging maar waar ze wel onbetaalbaar lekkere thee hadden en de Grande Arche waar we 's nachts uitkeken over de Champs-Elysées. Charles de Gaulle Étoile, waar ik altijd overstapte om naar Place Victor Hugo te gaan voor mijn lessen. De bakker waar Eva en ik onze guilty pleasure vervulden met de amandel-chocolade broodjes! Waar we na een lange nacht gelukkig nét op tijd een WC vonden voor Eva, die het ECHT niet langer op kon houden. De Champs-Elysées waar we elke maandagavond met een McFlurry eindigden, de George V waar we de meeste bizarre film hebben gezien die ooit rondom een bever is gemaakt, de nieuwe H&M met wit/zilverkleurige tasjes en.. onvergetelijk: de BRIOCHE DORÉE. Waar we samen honderden euros hebben uitgegeven aan de Moelleux au Chocolat, de Vesuvio en het lekkerste broodje met groenten dat ik ooit geproeft heb! Eén metrostop verder zat Auber, waar mijn eerste school zat, en waar ik dus mijn eerste dagen in Parijs heb doorgebracht. Bij de Opera, en Boulevard Hausmann, met Lafayette en zijn fenomenale schoenenafdeling die mij meer heeft gestimuleerd een goeie baan te vinden dan menig decaan ooit heeft kunnen doen! Louboutins, sjalen van Hermès, chinezen uitlachen bij Louis Vuitton! ;) Daarna kwam metrostop Chatelet, waar nog een super groot winkelcentrum zat, al werd deze naar onze mening te vaak overspoelt met Nanterrianen, en types die je geld aftroggelen en vervolgens in de Burger Kind verdwijnen..
Dan had je nog de Marais, waar ik in het meest Parijze huis ooit op heb mogen passen, en waar we vaak naar de vintage winkels zijn gegaan! St. Michel waar we goedkope pizzas kochten en Desperados en wijn, en die namen we dan mee voor aan de Seine, waar we altijd op zoek moesten naar een opener, omdat we die zelf altijd vergaten! En waar we altijd op de foto werden gezet door brutale Chinezen en Japanners, ik ben er nog steeds verontwaardigd over!!
Montmartre wat ik een stomme buurt vond maar waar we wel een super middag hebben beleefd in het Dalí museum. Hahahaha, Barbès Rochechouart, de meest creepy buurt waar we ons alleen waagden als we naar de Tati wilden voor goedkope verzorgingsproducten!! Heel snel het metrostation uit, in besluitvaardige pas naar de overkant, afrekenen en weer snel de metro in, haha, wat een feest!
En dan de buitenwijken van Parijs waar velen van ons woonden: Maison Lafitte, St. Germain en Laye.. En Rueil Malmaison, waar de Maami van de kinderen woonde!! En haar enorme huis vol verzamelwoede en dat ze mij dan stuk voor stuk haar vondsten ging laten zien! ;)
We hebben zoveel mensen ontmoet, zoveel gekke dingen beleefd: het alarm dat afging in het Louvre en dat we allemaal moesten evacueeren. De vechtende mannen op de Champs-Elysées waarvan mijn benen na een half uur nog trilden, de dode zwerver die ik aantrof op een verlaten perron of de man die in Nanterre bewegingsloos op de grond lag! De gestolen camera en de ENGE buschauffeur die ons stalkte, maar ook leuke dingen: zoals de au pair dag waarvoor ik natuurlijk weer veel te laat was, de excursie naar Dinan, Mont Saint Michel en St. Malo, een van de meest rustgevende plekken ooit. Eva en mijn kamer met uitzicht op zee!! En dat we de ramen wijd openzetten omdat we zo blij waren de zee weer eens te zien en te horen en te ruiken, en dat er toen opeens vijf meeuwen onze hotelkamer binnen wilden vliegen en we allebei de ramen niet dicht durfden te doen! Oh, en de mevrouw in het vis restaurant die geen vis wou! De middagjes in het Parc d'Anciennes Mairies in Nanterre, waar ik, Teresa en Charlotte heeeel wat afgepraat hebben terwijl we onze au pair jongentjes een gedwongen vriendschap oplegden wat uiteindelijk meer dan gelukt is, want ze werden vriendjes en nodigden elkaar uit op elkaars verjaardag!! Teresa die nu met haar vriend een appartement in Parijs heeft gevonden!! En Charlotte die terug in Noorwegen gaat studeren.
Ik kan nog uren doorgaan over de lieve mensen die ik heb leren kennen en de spannende avonturen die ik heb beleefd! Nu ik alweer enige tijd terug ben in Nederland begin ik me steeds meer te beseffen wat voor toptijd ik heb gehad, wat een enorm gave ervaring dit is geweest en hoe verdrietig het eigenlijk is dat dat nu allemaal voorbij is. Ik zal nooit meer bij 'Mijn Fransen' in huis wonen, nooit meer mijn praktische plannetje met Eva uitvoeren, waarbij zij helemaal voor of achterin de metro ging zitten, zodat ik wist waar ik in moest stappen, zodat we samen luidkeels in het Nederlands konden klagen na een zware avond met de kinderen, terwijl we richting Parijs zoefden. Alle leuke mensen, ze zullen nooit meer tegelijkertijd in Parijs zijn. We zullen nooit meer allemaal diezelfde bindende ervaring beleven, het 'au pair zijn'. Geen Brioche Dorée meetings meer, niet meer samen musea afslenteren in het weekend. Het is voorbij.
En hoewel ik ook echt aan iets nieuws toe was, het blijft altijd een beetje verdrietig als iets tot een eind is gekomen. Als iets waar je zo lang naar uit hebt gekeken en iets waar je zo intens van hebt genoten opeens voorbij is! Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld als toen in Parijs. Die enorme vrijheid, me bezighouden met de dingen die écht belangrijk voor mij zijn: vrienden, lol, vreemde talen, andere culturen, avontuur, gelden rum. (nee grapje, dan had ik piraat moeten worden)

Als ik terug denk aan dat über Parijse gevoel, dat grenzeloze eindeloos gelukzalige vrijheidsgevoel en het gevoel van samen in een vreemd land zijn en daar onze eigen tradities vestigen, dan word ik wel een beetje verdrietig en een tikje nostalgisch. Dat sfeertje komt nooit meer terug, dat is nu echt geschiedenis. Maar natuurlijk heb ik mijn nieuwe plannen al gemaakt: zo ga ik pandas verzorgen in China, ga ik een parachute sprong doen ergens in Zuid-Amerika, wil ik een cursus filmmaken volgen aan de New York Film Academy, en ik ga surfen aan de Zuid-Afrikaanse kust. Ik ga in een hangmat liggen op Aruba en ik ga met mijn zus op pelgrimstocht naar Jamaica waar we dreadlocks gaan laten zetten en de hele dag aan een waterpijp gaan lurken.

Nu nog een agenda kopen om het allemaal een beetje effectief in te plannen.

Lieve lieve vliendinnetjes, ik vind het heeeeeeel fijn om weer in jullie midden te zijn! Jullie werden onwijs gemist! Jullie zijn grote schatten en hoewel ikmet mien trekker naar Utrecht trek kom ik nog heeeel vaak jullie lastigvallen met mijn eindeloze gepraat. Heeel erg bedankt voor jullie lieve berichtjes gedurende mijn Franse expeditie, het was altijd onwijs fijn om te weten dat ik uit bleef maken van de Grunningse Gemeenschap!!

Grooooooooooooooooos bisou, je vous aime infiniment! (en wie weet maak ik wel een blogje over mijn avonturen in Utrecht, wie weet, hihi!)