Gezocht: reisgenoten voor nieuwe (nog te beleven) avonturen

Lieve lieve vliendinnetjes,

Inmiddels ben ik alweer zo'n twee maanden terug in Nederland, daarom hier even de statussen:

Aantal keer overreden in het centrum: 5
Aantal gespotte tractors: 3
Aantal gegeten kazen: 60
Aantal keren verzopen in de regen: 1999
Aantal gedronken cocktails bij de Tango: onvoldoende
Aantal euro's op bankrekening: niet relevant

Door dit laatste punt leef ik op dit moment een nogal eenzaam kluizenaarsbestaan. Ik heb inmiddels een baard en slijt mijn dagen in eenzame misère op mijn zolderkamer bij ons pap en mam, in de hoop dat mijn verloren oom de oliesjeik eindelijk zijn goldcard opstuurt en ik weer een tandenborstel kan betalen.
Niks geen cocktails, niks geen Chanel Eau Fraîche, geen metrokaartjes die uit mijn portemonnee puilen, geen Brioche Dorée, geen Franse lessen meer, geen koters en geen oneindige avonden uit meer op boten in de Seine terwijl de Eiffeltoren op de achtergrond schittert, en me bij elke blik toch weer dat gevoel geeft dat ik die eerste warme augustusdagen had: fuck, ik woon in Parijs!!
Van het moment dat ik de Thalys uitstapte tot het moment dat ik voor de laatse keer een blik op de Eiffeltoren wierp: het was één enorm groot avontuur dat ik nooit had willen missen. Hoewel ik de eerste dagen alleen maar dolblij was om weer in Nederland te zijn, begint het inmiddels toch aan me te knagen als ik foto's zie van mensen die nog in Parijs zitten. De lange avondjes aan de voet van de Eiffeltoren met de goedkope wijn, de parken, de wekelijkse bioscoopbezoekjes met mijn Nederlandse vriendinnen, de ritjes met de metro om elke ochtend weer bij de Eiffeltoren uit te stappen en naar school te lopen. Die ritjes gaven me zo'n intens gelukkig gevoel! Zelfs met zijn vieze swaffelende figuren, plotselinge stops, onvoorspelbare deuren en onvervalste pislucht bleef het leuk om elke ochtend om 's ochtends in Nanterre op die metro te stappen. Naar de mensen te kijken, de Paris Aujourd'hui te lezen over wat er allemaal te beleven viel die week, en nog snel mijn vergeten huiswerk te maken terwijl ik onder La Défense langszoefde. La Défense, met zijn fenomenale mall waar ik vaak nog snel even heen ging voordat ik Loulou van school moest halen. De enorme bioscoop waar Eva, Puck, Pauliene, Ilva en ik zooo veel films hebben gezien. De Pasta Viaggo met het filmmenu, de Starbucks die altijd te vroeg dicht ging maar waar ze wel onbetaalbaar lekkere thee hadden en de Grande Arche waar we 's nachts uitkeken over de Champs-Elysées. Charles de Gaulle Étoile, waar ik altijd overstapte om naar Place Victor Hugo te gaan voor mijn lessen. De bakker waar Eva en ik onze guilty pleasure vervulden met de amandel-chocolade broodjes! Waar we na een lange nacht gelukkig nét op tijd een WC vonden voor Eva, die het ECHT niet langer op kon houden. De Champs-Elysées waar we elke maandagavond met een McFlurry eindigden, de George V waar we de meeste bizarre film hebben gezien die ooit rondom een bever is gemaakt, de nieuwe H&M met wit/zilverkleurige tasjes en.. onvergetelijk: de BRIOCHE DORÉE. Waar we samen honderden euros hebben uitgegeven aan de Moelleux au Chocolat, de Vesuvio en het lekkerste broodje met groenten dat ik ooit geproeft heb! Eén metrostop verder zat Auber, waar mijn eerste school zat, en waar ik dus mijn eerste dagen in Parijs heb doorgebracht. Bij de Opera, en Boulevard Hausmann, met Lafayette en zijn fenomenale schoenenafdeling die mij meer heeft gestimuleerd een goeie baan te vinden dan menig decaan ooit heeft kunnen doen! Louboutins, sjalen van Hermès, chinezen uitlachen bij Louis Vuitton! ;) Daarna kwam metrostop Chatelet, waar nog een super groot winkelcentrum zat, al werd deze naar onze mening te vaak overspoelt met Nanterrianen, en types die je geld aftroggelen en vervolgens in de Burger Kind verdwijnen..
Dan had je nog de Marais, waar ik in het meest Parijze huis ooit op heb mogen passen, en waar we vaak naar de vintage winkels zijn gegaan! St. Michel waar we goedkope pizzas kochten en Desperados en wijn, en die namen we dan mee voor aan de Seine, waar we altijd op zoek moesten naar een opener, omdat we die zelf altijd vergaten! En waar we altijd op de foto werden gezet door brutale Chinezen en Japanners, ik ben er nog steeds verontwaardigd over!!
Montmartre wat ik een stomme buurt vond maar waar we wel een super middag hebben beleefd in het Dalí museum. Hahahaha, Barbès Rochechouart, de meest creepy buurt waar we ons alleen waagden als we naar de Tati wilden voor goedkope verzorgingsproducten!! Heel snel het metrostation uit, in besluitvaardige pas naar de overkant, afrekenen en weer snel de metro in, haha, wat een feest!
En dan de buitenwijken van Parijs waar velen van ons woonden: Maison Lafitte, St. Germain en Laye.. En Rueil Malmaison, waar de Maami van de kinderen woonde!! En haar enorme huis vol verzamelwoede en dat ze mij dan stuk voor stuk haar vondsten ging laten zien! ;)
We hebben zoveel mensen ontmoet, zoveel gekke dingen beleefd: het alarm dat afging in het Louvre en dat we allemaal moesten evacueeren. De vechtende mannen op de Champs-Elysées waarvan mijn benen na een half uur nog trilden, de dode zwerver die ik aantrof op een verlaten perron of de man die in Nanterre bewegingsloos op de grond lag! De gestolen camera en de ENGE buschauffeur die ons stalkte, maar ook leuke dingen: zoals de au pair dag waarvoor ik natuurlijk weer veel te laat was, de excursie naar Dinan, Mont Saint Michel en St. Malo, een van de meest rustgevende plekken ooit. Eva en mijn kamer met uitzicht op zee!! En dat we de ramen wijd openzetten omdat we zo blij waren de zee weer eens te zien en te horen en te ruiken, en dat er toen opeens vijf meeuwen onze hotelkamer binnen wilden vliegen en we allebei de ramen niet dicht durfden te doen! Oh, en de mevrouw in het vis restaurant die geen vis wou! De middagjes in het Parc d'Anciennes Mairies in Nanterre, waar ik, Teresa en Charlotte heeeel wat afgepraat hebben terwijl we onze au pair jongentjes een gedwongen vriendschap oplegden wat uiteindelijk meer dan gelukt is, want ze werden vriendjes en nodigden elkaar uit op elkaars verjaardag!! Teresa die nu met haar vriend een appartement in Parijs heeft gevonden!! En Charlotte die terug in Noorwegen gaat studeren.
Ik kan nog uren doorgaan over de lieve mensen die ik heb leren kennen en de spannende avonturen die ik heb beleefd! Nu ik alweer enige tijd terug ben in Nederland begin ik me steeds meer te beseffen wat voor toptijd ik heb gehad, wat een enorm gave ervaring dit is geweest en hoe verdrietig het eigenlijk is dat dat nu allemaal voorbij is. Ik zal nooit meer bij 'Mijn Fransen' in huis wonen, nooit meer mijn praktische plannetje met Eva uitvoeren, waarbij zij helemaal voor of achterin de metro ging zitten, zodat ik wist waar ik in moest stappen, zodat we samen luidkeels in het Nederlands konden klagen na een zware avond met de kinderen, terwijl we richting Parijs zoefden. Alle leuke mensen, ze zullen nooit meer tegelijkertijd in Parijs zijn. We zullen nooit meer allemaal diezelfde bindende ervaring beleven, het 'au pair zijn'. Geen Brioche Dorée meetings meer, niet meer samen musea afslenteren in het weekend. Het is voorbij.
En hoewel ik ook echt aan iets nieuws toe was, het blijft altijd een beetje verdrietig als iets tot een eind is gekomen. Als iets waar je zo lang naar uit hebt gekeken en iets waar je zo intens van hebt genoten opeens voorbij is! Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld als toen in Parijs. Die enorme vrijheid, me bezighouden met de dingen die écht belangrijk voor mij zijn: vrienden, lol, vreemde talen, andere culturen, avontuur, gelden rum. (nee grapje, dan had ik piraat moeten worden)

Als ik terug denk aan dat über Parijse gevoel, dat grenzeloze eindeloos gelukzalige vrijheidsgevoel en het gevoel van samen in een vreemd land zijn en daar onze eigen tradities vestigen, dan word ik wel een beetje verdrietig en een tikje nostalgisch. Dat sfeertje komt nooit meer terug, dat is nu echt geschiedenis. Maar natuurlijk heb ik mijn nieuwe plannen al gemaakt: zo ga ik pandas verzorgen in China, ga ik een parachute sprong doen ergens in Zuid-Amerika, wil ik een cursus filmmaken volgen aan de New York Film Academy, en ik ga surfen aan de Zuid-Afrikaanse kust. Ik ga in een hangmat liggen op Aruba en ik ga met mijn zus op pelgrimstocht naar Jamaica waar we dreadlocks gaan laten zetten en de hele dag aan een waterpijp gaan lurken.

Nu nog een agenda kopen om het allemaal een beetje effectief in te plannen.

Lieve lieve vliendinnetjes, ik vind het heeeeeeel fijn om weer in jullie midden te zijn! Jullie werden onwijs gemist! Jullie zijn grote schatten en hoewel ikmet mien trekker naar Utrecht trek kom ik nog heeeel vaak jullie lastigvallen met mijn eindeloze gepraat. Heeel erg bedankt voor jullie lieve berichtjes gedurende mijn Franse expeditie, het was altijd onwijs fijn om te weten dat ik uit bleef maken van de Grunningse Gemeenschap!!

Grooooooooooooooooos bisou, je vous aime infiniment! (en wie weet maak ik wel een blogje over mijn avonturen in Utrecht, wie weet, hihi!)

Denkend aan Holland.. (Nounou versie)

Misschien is het maar goed dat ik al over 2,3 week weer naar het Grunniger platteloand trek op mien trekker, wantik begin de laatste tijd lichtelijk nationalistische trekjes te vertonen. Zo ben ik onder andere vanmening dat:

1. Nederland het beste land van de wereld is
2. Nederland het mooiste land van de wereld is
3. Nederland het meest culinaire land van de wereld is
4. Nederlanders het slimste volk van de wereld is
5. Elke plek die in de metro door een Fransman bezet wordt beter door een Nederlander bezet had kunnen zijn, mughahahaha

Is opvatting nr. 5 strafbaar?
Àààniehoedels: aan gezien ik van alle kanten hoor dat het op dit moment enorm aan het plenzen is (heerlijk, gewéldig, fabuleus Nederlands (uiteraard) woord), ga ik iets geheel buiten mijn aard doen en voor één maal aan een ander denken in plaats van aan mezelf. :)Geen dank, geen dank.
Want oké, jullie mooi gekamde haartjes gaan misschien door de war door al die tornado's en wervelstormen en jullie Chanel nr. 5 word misschien overheerst door een penetrante koeienstront lucht. Jullie worden waarschijnlijk aangevallen bij dat ene @^(&*@stukje tegenover de V&D aan de Grote Markt waar Bertààà en Trui (o mijn god, serieus, dit heb ik op internet gevonden als rasechte Grunnings naam :| ) net voor je fiets langs waggelen terwijl ze luid brullen: 'Bist doe heulemoooaaal besoodemietet?' en misschien wordt er op jullie hoofden gekakt door stadsduiven terwijl een trèèèkker je nieuwe klompen besmeurd, maar bedenk dan lieve kijkbuiskinderen: er gaat niets, maar dan ook heeeeelemaal NIETS boven Holland. :)

Want...
(het volgende hoort gelezen te worden met het Wilhelmus op de achtergrond)

1. ... hoe geniaal is het dat overal waar je kijkt fietsen langs zoeven? Oké, dat is dus minder ideaal in het geval van Berta, en Annie enTruus, maar hoe geniaal dat je overal kan komen op een vervoersmiddel dat goed is voor de gezondheid alswel voor je omgeving?Hoe cool is het dat wij onze fietsen zelfs versieren met bloemetjes, en FIETSTASSEN en Doggy-rides en aanhangwagens om de kiddo's in op te bergen en al die andere troep die wij allemaal zelf bedacht hebben? En ik zag laatst een filmpje over een Amerikaan in Amsterdam (jaja) en die was gefascineerd hoe wij bij elkaar achter op de fiets zitten en er dan afspringen! En toen zij het probeerde viel ze, MUGHAGHAGAHAGAA!
2. ... wat is het leven zonder OOEERBROED (op z'n Yara's), chocopasta, hagelslag, pindakaas, kaas met SMAAK (niet die vieze plastic troep hier), suikerbrood, notenkoek, snert, pannekoeken, stroopwafels, koetjesrepen, kauwgom voor 0,39 cent, GROTE koppen koffie en vleesvervangers?? Precies 5000 kilo en obstipatieproblematiek. (muhaha, ik niet hè? Dat zou ik niet op mijn blog zetten gnegneh, maar ik heb horen zeggen dat er een meisje was dat al VIER WEKEN niet 'haar gang naar het toilet had gemaakt'. VIER WEKEN!!)
3. ... hoe prachtig mooi zijn onze grachten, onze herehuizen, onze parken, onze katten en onze klikobakken?
4. ... hoe gaaf is het dat wij in de winter op onze grachten schaatsen en Koek-en-Zopie kraampjes hebben?
5. ... hoe grappig is het dat wij een Koningin hebben en prinsen en prinsessen? En dat wij op een dolle dag in mei allemaal als gekken in het Oranje over straat gaan, terwijl Oranje de meest lelijke kleur ter wereld is? En hoe schattig dat wij onze tweedehands vlosapparaten op straat mogen verkopen?
6... waar op aarde vind je heuze 'Studentensteden' en wonen studenten samen in een huis? En hoe goed is dat het bij ons niet banksaldo + Louboutins = goede opleiding is maar goede opleiding = banksaldo + Louboutins ?
7. ... wij zijn de langste mensen ter wereld!
8 ... en de leukste!
9 ... wij zijn daarnaast erg bescheiden en nuchter
10 ... en kijken verder dan onze eigen landsgrenzen (in tegenstelling tot bepaalde - ahum - andere volken)
10 ... wij spreken op z'n minst1,5extra vreemde taalmet flink Nederlands boerenaccent :) Zo spreekt 87% van de Nederlanders Engels, 70% Duits en 29% Frans. In tegenstelling tot sommige - ahum - andere beschavingen (soort van) waar 66% van de bevolking helemaal geen vreemde taal spreekt. (ik kon het niet laten om bij het vernemen van dit feit manisch te lachen in de trant van 'o wat errug' terwijl ik hoofdschuddend mompelde 'oooh.. schandálig'. :) Wat is het fijn om hatelijk te zijn. :D
11 ... Nederlanders wassen simpelweg hun handen, wachten op elkaar voordat ze gaan eten, houden hun onderbroek aan als ze gaan slapen en gaan niet naar de dokter als ze verkouden zijn..
12 ... in Nederland kun je als meisje over straat zonder vieze mannetjes van je af te moeten slaan
13 ... wij hebben als enige land in de wereld een tolerantie ten op zichte van drugs (en toch kent ons land minder drugsproblemen dan andere Europese landen) en Nederland was een van de eerste landen die het homohuwelijk legaliseerde, terwijl in bepaalde - ahum - andere landen dit in 2011 nog steeds niet gebeurd is!
14 ... wij een OUDE MAN MET BAARD HEBBEN MAAR ER WEL BIJ OP SCHOOT GAAN ZITTEN. En hij heeft zwarte slaven. Oké, misschien moeten we deze vergeten gezien het perversheid-level. Ahum - dit is totaal niet relevant en naast het punt.
15 ... wij kunnen Nederlands spreken in Aruba! :D En in Zuid-Afrika spreken ze Afrikaans wat op Nederlands lijkt.Ek is Nounou. Nounou vee poepbillen af. Wat 'n plesier!
16 ... wij hebben Blond Amsterdam! Wat zou het leven triest zijn zonder je huis te kunnen vullen met Blond Amsterdam! Voor degenen die mijn obsessie met mijn mijn Blond Amsterdam tissuebox nog niet kennen: ik had dus een Blond Amsterdam tissuebox gekocht bij de Douglas (il y a très longtemps) maar toen kon deze tot mijn grote verdriet niet meer in mijn tas omdat ons pap het op de een of andere mannelijke ongevoelige manier belangrijker vond om mijn portemonnaie en verzekeringspasjes in te pakken.. ook mijn wierrookset en keyboard maakten de cut niet. :( Gelukkig kwam Super Schwessie #2 een aantal maanden later met een heeeele tas vol dingen voor mij, en hoe mijn hart oplichtte toen ik verenigd werd met mijn tissuebox!!! Waar moest dit ook alweer heen? O, ja: ik heb dus de tissuebox al en een tumbler en een kussensloop en een potje en ongetwijfeld nog meer, maar het punt is dus: het kleurt mijn leven van alle dag, maakt me vrolijk en als ik ernaar kijk maak ik een klein dansje. En neen, dat kan ik niet zeggen van mijn ID (met übercharmante foto) en sofienummer. (HAHA, Yara, zou echt tof zijn als je Sofie heet, want dan is het je SOFIE-nummer, muhahaha. Nog bedankt voor je kaartje trouwens! Ik ben helemaal vergeten te bellen! :O :( Ik begreep je woordgrap meteen! Ik mis jou ook als ik een woordgrap zie zo flauw dat alleen wij erom zouden kunnen lachen. :'(

Omdat Louis nu al een klein uurtje bij school op me staat te wachtenhou ik er maar eens mee op. Nee grapje, hij is nog op school, maar ik moet nog even hard op zoek naar een vakantiebaantje (again and again) om al het hierboven staande te kunnen bekostigen, want ik vind de grachten écht heel mooi, doch lig ik er liever niet in volgend jaar. Iemand nog een kamer in Utrecht te huur voor het geval dat ik ingeloot word? :)
Waar mijn relaas dus op neer komt is dat wij ons gelukkig moeten prijzen dat we in onse mooie Nederland wonen en Nederlands spreken. Amerikanen hebben misschien een Sweet 16, maar dat slaat volgens mij meer op de hoeveelheid 'sweets' die ze eten waardoor ze 16 kilo zwaarder zijn dan wij. :) En Fransen zijn misschien 16 kilo lichter dan wij, maar hallo, wat is een leven zonder eetaanvallen in de trant van ik-ben-ongesteld-dit-is-geen-boulimia?

Nee, ik vind Fransen eigenlijk wel leuk hoor, en Frankrijk is een mooi land met lieve mensen die als ze je eenmaal binnen gehaald hebben heel open en uitnodigend zijn en gul (wat je dan weer niet van Nederlanders kunt zeggen). Ik geef misschien de verkeerde impressie, maar ik mis Nederland, dat is alles!
Vanochtend had ik mijn laatste les op school waar ik altijd een beetje triestig van word want afscheid nemen is nou eenmaal stom. Ik had een appeltaart gebakken en de Duitsers veroveren blijkbaar nog steeds graag Nederlandse dingen want ze vielen gelijk aan en ze hebben hem verorberd!(WOW, politieke incorrectheid for the WIN vandaag! Dit meen ik allemaal NIET hè? Ik ben zeer zéér tolerant, onbevooroordeeld en open minded, ik hou alleen van politiek incorrecte grappen) Maar goed, het was super gezellig, maar toch wel raar dat je elkaar daarna nooit meer ziet aangezien iedereen uit een ander land komt.. Ik heb trouwens wel mijn diploma C1 gehaald! :D :D Dus misschien ga ik toch de test in Nederland maken..
En morgen vertrek ik op expeditie naar Normandiëwant ik ga dit weekend met school naar Mont St. Michel wat geloof ik een van de zoveel wereldwonderen is, maar daar moet ik me nog even in verdiepen. En we gaan ook naar Dinan en Saint-Malo, wat heel mooi schijnt te zijn!

Je vous tiens au courant de mes aventures! Ik hou jullie op de hoogte van mijn avonturen!

Een heeeeele gros bisou de ma part & à très très trèèès bientôt! xx

P.s.: Mijn au pair-moeder heeft altijd de ELLE À Table, wat zoveel is als de eetversie van de ELLE, uiteraard voor alle bourgondische Fransen die duizend keer beter kunnen koken dan ik, Femke, die rijst bakt in een wokpan. Maar goed, daar stond dus een reportage in over Amsterdam, super grappig!

Het Stof Waait Op

Aangezien ik nu bijna tien maanden mijn kamer bewoon, leek het me tijd om mijn badkamer schoon te maken. Hoewel schoonmaken mij over het algemeen niet staat begon ik toch aan deze opvatting te twijfelen na het vinden van een paar roze rubber handschoenen. Deze handschoenen zouden mij zowaar beschermen tegen alles waarvan mijnlinkeroog bij de gedachte alleen al gaat trekken:

1. Het afbladeren van de nagellak waardoor ik vanochtend te laat was op school
2. Contact met bacterieën in de variant EHEC en E.coli (rrrrr)
3. Omahanden
4. De WC-BRIL (hierbij begint mijn rechteroog ook spasmes te vertonen gezien dit mijn grootste vijand in de strijd tegen smet is, samen met zijn vriendjes de deurkruk, het doorspoelknopje en de KRAAN)
5. Een zeer, zéér naar en angstgevend gevoel genaamd 'inspanning'

Mag ik alle Psychologie-studentjes die mij nu mogelijk gediagnosticeerd hebben met OCD er even op wijzen dat een OCD-patiënte nooit haar badkamer bruin had laten worden? Al moet ik wel meteen opmerken dat ik van veel plekken verbaasd was dat ze onder een dikke bruine laag eigenlijk witgekleurd waren. Een gevoel dat alleen te vergelijken valt met het vinden van een échte LV-tas op een plek waar je alleen maar zakdoeken en stof dacht aan te treffen!

TerwijlFrankrijk in de ban is van het seksschandaal van Dominque Strauss-Kahn, de politicus die gezien werd als dé opvolger van Sarkozy bij de volgende verkiezingen tot hij verdacht werd van het verkachten van een Amerikaans kamermeisje,bestudeer ik mijn escargots enprobeer ik meze26 rimpels later voor te stellen, met een bordje voor hun borst eneen elektrische enkelband.
Toen ik Louis laatst uit school haalde vertrouwde hij mij toe dat hij een lippenstift mee moest nemen naar school voor het vaderdag-kadootje dat ze in de klas aan het maken zijn. Nadat ik Louis erop gewezen had dat hij dit alles absoluut geheim moest houden voor zijn vader, concludeerde hij dat hij het dan wel aan mij kon vertellen. Toen ik hem vroeg hoe hij op die redenering was gekomen legde hij mij kort en helder het criterium voor een 'papa' uit: 'een grote dikke buik' (wat hem een kusje opleverde, aangezien hij mij niet in deze categorie had ingedeeld).
Ook Jeanne heeft een uitmuntend observatievermogen. Zo stelt ze niet alleen met luide stem vast dat sommige mensen 'stinken', 'vast dronken zijn' of 'niet heel erg knap', maar ook kan ze binnen enkele seconden een perfecte imitatie geven van gehandicapte voorbijgangers (en vooral van de nog-niet-voorbij-gangers). Op dit soort momenten voel ik me natuurlijk verplicht een pedagogische opmerking te plaatsen in de trant van 'als je nog een keer zo'n genante opmerking maakt krijg je een week geen eten' maar tegelijkertijd vraag ik me af wat er gebeurd met deze schattige eerlijkheid als we ouder worden.

Als au pair wordt je weer even teruggeworpen in de wereld van meer pizza en patat en minder huiswerk. Langer opblijven en de voor nounou's beruchte 'waarom-niet-instelling': waarom niet poep op de bril smeren? Waarom niet met vieze handen aan tafel? Waarom niet een rommelige kamer? Waarom niet snoep als avondeten?
En ik moet zeggen dat je tijdens het lezen van je favoriete sprookjes van vroeger en het kijken naar Disneyfilms je je weer even heel klein voelt. De heks van Sneeuwwitje is nog steeds eng, en je vraagt je nog steeds af waarom de moeder van Bambi nou zo nodig dood moet.
Pas als je ouder wordt kom je tegen wil en dank in aan de antwoorden: omdat bacteriën je ziek maken, omdat je niet te veel calorieën binnen mag krijgen, omdat de makers van Bambi niet van herten houden. Langzaam, stukje bij beetje, verlies je je geloof in prinsessen en in prinsen, en later verlies je ook je geloof in een sprookjeswereld, want je kunt nog zo vaak met een paraplu in een krijttekening springen, uiteindelijk stuit je altijd weer op de realiteit.
Sinterklaas bestaat niet en Disneyland is langzo leuk nietmeer als je de afgebladderde verf begint te zien.
Ik denk niet dat ik mijn Franse vrindjes later terug zie op tv wegens zedendelicten, hoogstens een treinkaping in het geval van Louis en misschien het illegaal betreden van Buckingham Palace door Jeanne, die geobsedeerd is door Wiliàààm en Keet en daarom haar haar bruin wil verfen. Ik denk wel dat de fantasie van mijn lieve escargots laagje voor laagje met dewerkelijkheid bedekt zal worden en hun oprechtheid met fatsoen en ongeschreven regels, die hardnekkiger zijn dan de remsporen van een kleuter en met geen alles-reiniger weg te krijgen. Maar hopelijk blijven ze diep van binnen dezelfde gekke lieve kinderen die ze nu zijn en vind ik nadat ik de beleefheid aan de kant heb geschoven diezelfde hele waardevolle Louis Vuitton tas.

Nounou betreedt haar Utopia

Vanochtend waande ik me heel even een echte Parisienne.
Ik heb opgepast in de Marais, wat volgens veel mensen de hipste buurt van Parijs is. Ik vind het zelf allemaal nogal alternatief-cliché (wat mijn term is voor alles wat zogenaam alternatief is maar omdat zo veel mensen alternatief willen zijn het eigenlijk weer heel cliché is, bijv. Amelie, al heb ik gister wel wat gedronken in dat café uit die film:) en overgewaardeerd, maar goed, een Parijs appartement is een Parijs appartement en infiltreren waar dat kan staat altijd hoog op mijn lijstje.
Ik heb echt een overklaarbare passie voor huizen en vooral voor oude huizen.Als je goed kijkt ontdek je zoveelgrappige details, en die zettenme dan aan het denken waardat vroeger dan toe diende.Het leukste van mijn eigen kamer vind ik de waterkraan die naast mijn bed staat en eigenlijk voornamelijk fungeert als kapstok, maar van het idee dat daarvroeger mensen echt water uit haalden word ik echt heel blij. En zo zat in dat huis waar ik dus vanochtend oppaste een raampje in de WC die uitkwam op deoverloop, zodat als je die open doet het hele gebouw kan meegenieten van je verteerde escargots, dat is toch prachtig? Het leukst zijn die Chambre de Bonnes, van die hele kleine kamertjes bovenin die Parijse gebouwen. Daar zitten nu een paar hele gelukkige au pairs, maar dat is toch kicken dat daar vroeger gewoon schoonmaaksters zaten en gastarbeiders enzo? En dat het precies dezelfde ruimte is?
Parijs is dus het ideale podium voor mijn tics aangezien het vol staat met prachtige gebouwen en als ik eenmaal geïnfiltreerd ben (wat ik vaak doe door mezelf bij mensen uit te nodigen, heel irritant voor hun, maar heel leuk voor mij) dan kijk ik het liefst een uur ongestoord rond en zit ik overal aan, maar aangezien dat een beetje creepy is bij mensen die je niet kent, kijk ik heel stiekem terwijl ze met hun rug naar mij toe staan (als een soort Anne-maria-koekoek, wat in het Frans vast iets is als Jeanne-Pierre-Coucou). Ik ben ook dol op die sectie in de Elle waarbij je zo'n heel hip huis ziet, maar dat kan ook zijn omdat dat de enige rubriek is waar je geen eetstoornis van krijgt.
Maar goed ik dwaal af. Ik heb dus opgepast in zo'n huis waar je dan langst fietst en denkt: 'Whoa, als je daar woont dan heb je het gemaakt'. Het was allemaal heel klein en heel Parijs, en ik moest de lunch halen bij de Chinees ernaast en de toetjes bij de supermarkt. Dus ik moest met zo'n bliep-sleutel, zoef zoef, langs alle deuren, wat wat minder zoef zoef ging als dat ik gehoopt had, maar ik ben echt enorm onhandig met die appartementen, ik weet nooit hoe de deur opengaat en ook niet hoe ze dichtgaan. Heb ik al eens verteld over die ene keer dat ik de eerste deur met veel moeite openkreeg, toen in een soort portiekje stond met nóg een deur aan de andere kant en ik noch die deur, noch de deur terug naar buiten openkreeg? En die deur naar het appartement was ook nog van glas! Ik voelde me net een visje in een aquarium
en ik heb in paniek een vriendin opgebeld. Dat was de dag waarop ik het Franse woord 'coincé' leerde kennen, wat zoveel betekent als: VAST.
Afijn, ik zoefde dus min of meer door het appartement heen, en ohoh het voelde zo heerlijk om zo'n groot appartement uit te komen, en dat iedereen dan denkt dat je daar woont. (ik zag er natuurlijk gewoon uit als een verlepte au pair, maar ik denk dan liever dat ik er heel rijk uitzie). Over rijk gesproken! Irina, die vrouw had echt een enorme papieren tas van YSL, o mijn god!! En daarin zaten allemaal andere tassen, zoas Chanel. Maar lieve kijkbuiskinderen, een van mijn ontdekkingen hier in Parijs is het geheim achter de Pariesiennes en De Grote Merken. Ze kopen namelijk gewoon een keer iets heel duurs, brengen de tas vervolgens terug naar de winkel en ruilen hem in voor geld (zou ik doen. Correctie: zou ik gedwongen zijn te doen), maar EN NU KOMT HET, ze houden de papieren tas. Die gebruiken ze vervolgens als echte tas waardoor de buren denken dat ze iedere dag naar de Champs-Elysées gaan. Jaja, je leert de mensen kennen hier!
Oké, ik heb me dus vier uur lang super Parijs gevoeld, met mijn nieuwe Franse Glamour die ik bij de kiosk heb gekocht (en waar een GRATÙUS mascara bij zit en dat voor 1 euro 80!!) en daar heb ik - hahahahahahahhahahaha - - muhahahahhahahahaha - 60 EURO mee verdiend!! Ikwil wel vaker Parisienne spelen!! Voor zo'n materialistische kraai als ik is dit echt deideale baan!Wat een goudmijntje!
Oké,nu vlieg ik ervan door want ik heb over tien minuten ergens afgesproken met een vriendinnetje. Punctualiteitheb ik helaas nog nergens kunnen kopen.

Je vous tiens au courant de mes aventures!

Groooos bisous de votre Petite (FAKE) Parisienne

Le succès est souvent atteint par ceux qui ne savent pas que l'échec est inévitable

Zoals jullie misschien is opgevallen heeft mijn blog een metamorfose ondergaan, jawel! Dus als jullie flauw zijn van jullie tentamens dan kunnen jullie nu met een fles wijn uitkijken over de skyline van Parijs! Wat een goeie vriendin hebben jullie! Geen dank. :)

Er zijn van die momenten waarop ik die Parijzenaren vervloek met hunchagrijnige hoofden en aparte eetgewoonten.Hun overtuiging dat Frans, niet Engels, een wereldtaal is die door iedereen gesproken hoort te worden. En de belachelijk hoge prijs van chocola.
Maar zodra het in april bijna een week lang elke dag 25 graden is ben ik om. Dan begint het in me te kriebelen en wil ik het liefst lang, heeel lang door Parijs struinen, op zoek naar verborgen straatjes en passages. Er zijn van die momenten dat je denkt, hee verdorie, zo had ik het altijd voor me gezien! Picknicken in het park, wijn drinkend aan de Seine tot de zon ondergaat, zwaaiend naar touristen op rondvaartboten, metro in, metro uit, met een baguette over straat lopen, als een Parisienne op hakken een boodschap doen bij de Monoprix..
Na een heel vermoeiend weekend waarin ik de hele tijd in parken heb moeten zitten, opgepast heb bij een nieuw gezin waar ik Elizabethtown heb gekeken (mét Orlando Bloom, sommige mensen blijven altijd veertien) en daar 30 euro voor heb gekregen en pigment heb moeten aanmaken voor mijn eerste zomersproeten, vond ik het vandaag wel terecht om een luierdagje te houden. Het enige waarvoor ik de deur ben uitgekomen was een boodschap die ik moest doen in het winkelcentrum bij La Défense, want ik heb sinds kort iets heel leuks ontdekt!! Het heet My Little Paris en het is een site op internet met elke dag inside tips over cultuur, kleren, evenementen. Echt zupah toll!
En ik had daar al een keer een boek van gezien bij de Nature et Decouvertes, wat een soort wereldwinkel is. Ik heb een keer een waardebon gekregen omdat ik zwarte piet heb gespeeld hier bij een Nederlandse organisatie, en die wou ik eigenlijk uitgeven aan een parfum van Chanel, maar aangezien ik nog steeds geen briefje van honderd op straat ben tegengekomen heb ik toch maar voor het boek gekozen, want die was precies 15 euro!
Hieronder zie je het boek:

1. Ik ben bezig met een plakboek over Parijs. Ik heb geloof ik in een vorig blogje al verteld dat ik een heel mooi boekjeheb gevonden in de Notre Dame.. Uhm, oké, dat klinkt misschien alsof ik hem - hups-op de grond zag liggen, een heel mooi boekje, vergeten dooreen dikkeAmerikaan, gratis daar op een Nederlandse au pair aan het wachten. Eigenlijk heb ik hem moeten kopen voor best wel 20 euro, maar hij was echt heel mooi mama, en heel uniek en ik wist dat ie daar voor mij lag, om een plakboek van temaken, en herinneringen zijn onbetaalbaar, toch?

Dus het was een investering.

2. Wat ik laatst wel gratis en voor niets op de grond aantrof was een dode zwerver. Ik liep een beetje te dromen en toen liep ik het verkeerde metro perron op en toen lag daar een dode zwerver op de grond, zo met zijn benen en armen wijd, net als in CSI. En dr stond een mannetje bij van de SNCF (de Franse equivalent van de NS, maar dan groen en minder chagrijnig) te telefoneren. Maar ik zag gelukkig nergens bloed, dus waarschijnlijk is ie 'alleen maar' doodgegaan van de honger of een ziekte. Geen liquidatie dus. (dat zou pas echt een spannende blog maken, nee geintje)

3. Goed, over dat plakboek dus. Ik plak daar alle kaartjes in en dingetjes die ik hier zoal met een hamsterpassie verzamel. En ik wil binnenkort als ik weer een beetje geld heb een Kodak fototoestel kopen omdat ik dus geen foto's kan maken en dat is best jammer. En als ik dan wel weer foto's kan maken dan wil ik ze dus in dat plakboek plakken. : )

4. Ik ben alweer een hele tijd terug naar de Gereformeerde Kerk geweest. Haha, daar schrokken jullie van hè? Ik ben nog nietopgenomen in een sekte. Ik was meegevraagd door eenRoemeensevriendin dievia via had gehoord dat dat heel leuk was om Franse jongeren te ontmoeten. Helaas waren wij de enige jongeren aanwezig en wij zijn geen eens Frans. :( De rest was allemaal echt enorm belegen, zaten wij daar een beetje tussen, haha. Maar ze vonden het wel allemaal heel leuk dat we waren gekomen, enwe hebben twee stukkenchocoladecake gehad. :)

5. Die vrouw waarvan die Roemeense vriendin het adres van die kerkhad gekregen woonde daarvlakbij dus daarna zijn we nog evenbij haar langs geweest. Zij komt oorspronkelijk uit Hongarije maar woont al heel lang in Frankrijk.Maar ze was heel aardig en gastvrij.Jaja, zit je opeens bij een Hongaarsebejaarde kennis vaneen Roemeense vriendin in Parijs, jekomt nog eens op plekken hier..

6. Ik heb laatst, geheel in Parijse stijl, in de Marais (dat is een beetje een alternatieve buurt in Parijs waar ik vrijdagochtend trouwens ga oppassen) een tweedehands jurkje gekocht voor 5 EURO! :D TWEEDEHANDS, goed hè? Ik heb hem wel extra goed gewassen bij thuiskomt, met natuurlijk een extra dopje wasmiddel rechtstreeks in de wastrommel, maar goed, ik heb hem nu al twee keer aangehad en hij voelt als van mij! Hij is blauw met witte stipjes en een hoge taille, heel lief. Misschien is mijn smetvrees dan toch op zijn retour!? Al blijf ik wel elke keer als ik een tweedehandswinkel in ga eerst een hele grote hap lucht nemen buiten, en dan sjees ik door die winkel zodat ik die honderd jaar bloed zweet en tranen wat minder ruik.

7. Waarom zit er verdorie nooit een anti-semitische-opmerkingen-makende John Galliano naast je in de MacDonalds? Waarom heb ik nog nooit een celebrity gezien hier in Parijs? Al ken ik wel iemand die Lady Gaga heeft gezien op de Paris Fashion Week. Hmpf.. Ik zou al blij zijn met Sarkozy..

8. Bij nader inzien, misschien heb ik die al een keer gezien, maar keek ik over hem heen. Hij schijnt niet zo groot te zijn toch?

Goed, om af te sluiten, hier mijn Franse muziekje van de week! <3

Frans_muziekje

Un gros gros bisous de Paris! Je vous embrasse très très fort!

Votre Petite Parisienneee

Het tandenborstel incident

Ik wil even de gelegenheid aangrijpen om eenieder te huldigen die grondlegger is van een van de volgende dingen:

Siësta, dodo, nap, dutje & televisie.

Dankuwel ! Het maakt het leven van een Nounou er een stuk rustiger op.

Dus terwijl mijn kleine vrind een uiltje knapt en mijn grote vrindin het Zwanemeer danst heb ik de even tijd om jullie te laten weten dat ik nog steeds leef!!
Even, want straks komt de oma van de kinderen Louis en mij ophalen om naar het Chateau de Rueil Malmaison te gaan wat hier heel dicht bij ligt. En dat is heel vet want het is hier super mooi weer! 15 graden en plein soleil! Wat wil een Nounou nog meer?

Nou, dat kinderen hun tanden poetsen, maar dat schijnt hier niet normaal te zijn, net als het dragen van een onderbroek (zelfs als je diaree hebt), het doortrekken van de WC en het wassen van je handen na alle hiervoor beschreven daden.
Zo wou ik dus vanochtend de tanden gaan poetsen met de kinderen die dit weekend weg zijn geweest naar Orléans. En ik kon de tandenborstels niet vinden dus ik vroeg aan Jeanne waar die waren. Zei ze dat die nog in de bagage zaten van dit weekend!!! :O :O Ze hebben gewoon al drie dagen hun tanden niet gepoetst, gadverdamme! Het zijn zulke lieve mensen, maar sommige dingen begrijp ik echt niet!
Dus Louis zei heel vrolijk dat dat niet erg was want hij heeft al zijn tanden nog. Ik heb gemerkt dat 70 procent van dat wat je tegen kinderen zegt in werkelijkheid een monoloog is en aangezien deze kinderen geen Nederlands verstaan kon ik het niet laten om even te mompelen 'ja, nog wel ja.'

Dan zijn er verder nog een aantal zeer belangrijke ontwikkelen, namelijk...

...dat er nu een radio in de keuken staat en ik na uren zoeken een zender heb gevonden met Engelstalige muziek die ik na het koken weer stiekem terugzet op de Franse zender waar de vader bij werkt, maar waar echt alleen maar gelult wordt of in het Frans gekweelt. Non, merci! Dus nu kan ik onder het koken dansen met Jeanne, die trouwens moves heeft waar Michael Jackson nog een puntje aan kan zuigen.

...ik gister voor het eerst in lange tijd weer een Glamour heb gekocht bij de Franse kiosk, die niet alleen veeeel leuker is dan de Nederlandse maar ook twee keer zo goedkoop (zoals alle bladen :D). Daarentegen is de Psychologie magazine hier wel echt een heel saai oudewijven blad waar de meest interessante artikelen 'Hoe overleef ik de Menopauze' genaamd zijn. N'importe quoi, n'importe quoi.

...ik, aangezien het maart is en mijn verjaardag er dus spoedig aankomt, dus graag een abbonnement zou willen op de Franse Glamour en niet op de Franse Menopause Magazine.
Merci d'avance.

...ik bijna het volgende trimester kan betalen na heel heeel lang bedelen in de metro en twee overvallen banken en ik dus daarna LIBRE ben om mijn geld uit te geven aan kleren, macarons, GLAMOURS, macarons en kleren. Hurraah!

...ik het volgende en alweer LAATSTE :O trimester stop met kunstgeschiedenis (aka er officieel mee stop maar gewoon stiekem in de collegezaal ga zitten) en niet omdat ik het niet leuk vind (super leuk!) maar omdat ik van afwisseling houdt en ik dus het volgende trimester, JAJA: Franse Literatuur lessen ga volgen. Waarvan ik aan het begin van dit trimester nog riep dat me dat vreselijk leek, maar proberen kan geen kwaad toch? En dan weet ik misschien ook naar wiens graven ik heb gekeken op Père Lachaise en in het Panthéon.

Nu stop ik er maar gauw mee, want volgens mij komt Jeanne zo thuis met haar Maami en dan moeten we weg!

GROS BISOUS POUR TOUS & je vous aime à l'infini!!

Invasie

Aangezien ik de eerste condoleancekaarten en rouwboeketten ontvangen heb is het misschien weer tijd voor een blogje om duidelijk te maken dat ik niet verpieterd in een Parijse goot lig, noch vermoord ben door een gekke Nanterriaan.
I'm aliveee, muhahaha. :)

Er gaat niets boven de Eiffeltoren, behalve de Martinitoren*.
* en misschien de Chrysler Building, en misschien de Taj Mahal, en misschien de Chinese Muur en misschien een Reuzenpanda en misschien een tropisch eiland. Mijn point being, er bestaan misschien coolere plekken in de wereld dan het Grunninge Loand maar zeker geen coolere mensen om bij thuis te komen: there's no place like home! :) Vandaar dat het zo super was om weer eventjes terug te keren in Holland, al moest dat zeer in het geheim want een verassing voor mijn jarige zus.
Ik ging deze keer met de bus, wat me na alle verhalen over kwijlende bejaarden, unisex jas dragende 50 plussers en drugstoeristen echt enorm mee viel. De terugweg was iets spannender want toen werd de bus aangehouden voor een ID-controle. Heel sappig. Helaas had iedereen zijn ID kaart bij zich en had niemand drugs, zelfs niet de persoon naast me die zich vooral bezig hield met dik zijn, snurken, dik zijn, stinken en snurken.

Oh, Nederland was trouwens heel leuk. Mijn zus was volgens mij wel verrast: ik had mezelf (met veel hulp van mijn andere schwessie) in een cadeautjespak gehezen en het plan was dat mijn ouders en andere zus eerst zouden aanbellen bij zus #2 en dan zou ik eventjes daarna als verassing in dat pak komen.

Ha-ha. Stond ik daar in een cadeautjespak, met een strik op mijn hoofd in de vrieskou met niet meer aan dan een paarse panty. :| En belde ik ook nog bij het verkeerde huis aan.. auw, pijnlijk! Gelukkig deden haar buren niet open. : )

Terug in Parijs heb ik ook een aantal hele leuke dingen gedaan, zoalde de Notre Dame beklommen met Puck! Dat was echt suuuper leuk behalve dat Puck een beetje bang werd van de smalle gangetjes en trapjes, en het feit dat we bij een bel stonden met een klepel van 500 kilo en de rest woog 13 ton. :'| (haha.. deze smiley ging eigenlijk per ongeluk, maar het is best wel een smiley met een zenuwtrekje bij zijn rechteroog : )
Maar het uitzicht was echt 'magnifique' en het is echt een van de dingen die ik altijd al een keer heb willen doen dus ik was super blij. En ik kwam in het souvenirswinkeltje een boekje tegen dat zooo super mooi was. Het is zon Paperblank (oid) boekje en het was zo prachtig dat ik het gewoon móest kopen al had ik er helemaal geen geld voor maar ik wil er nu eigenlijk per dag in opschrijven wat ik heb gedaan want ik heb hier toch een lichte vorm van Korsako- ehm..vergeetachtigheid opgelopen. : )
Later die dag kwam Eva ook en zijn we naar het graf van Napoleon geweest, wat echt grafschennis was want we hadden zo de slappe lach. Het leek ons namelijk heel leuk om als wraak tegen die arrogante Fransen naar zo'n bewakingsmeneertje toe te lopen en dan op dat graf te wijzen en te vragen: 'C'est qui?' En dan heel onwetend te kijken. : ) En dan leek het ons nog veel leuker als een van de anderen dan zou beweren dat het France's First Black Supermodel is o.i.d. Of op die tombe te wijzen en dan te vragen 'Ca coute combien?' (Wat kost het?) Ja, het is waar: kinderen houden je jong. Voor studenten is dit wellicht helemaal niet grappig, maar Nounous vinden dit dus blijkbaar leuk, heel leuk.

Verder heb ik de Bergraafplaats van Montmartre bekeken met mijn school en ben ik in de CATACOMBES VAN PARIJS geweest! :O :O Dat was zooo spooky!!!
Dat is zeg maar een super lange gang (45 minuten duurt het) naar ergens anders in Parijs waar ze in die gangen allemaal skeletten hebben liggen. Echt suuuper eng. Dan haalden ze vroeger dus gewoon begraafplaatsen leeg en stapelden ze de botten en skeletten op daar en ik was daar met Brigit en Marit en we liepen gewoon tussen duizenden en duizenden skeletten en botten aan alle kanten en geen daglicht en van die drupjes op je hoofd, echt heeel vies maar ook super vet! Maar toen waren we dus bij de uitgang en we hadden er nog over gespeculeerd of er ook mensen zouden zijn die zon hoofd in hun tas stopten maar dat vonden we echt te ziek, en toen kwamen we dus bij de uitgang en toen werden onze tassen echt gecontroleerd en stond er een tafeltje wat al die zieke mensen bij elkaar hadden proberen te hamsteren: hoofden, botten, stukjes, GADVER!!
En hoe eng is het als je overlijdt en je doodshoofd staat op een gegeven moment bij een of andere gekke Japanner op het nachttafeltje? :O

Over Japanners gesproken, samen met Eva en Puckheb ikuitgerekend datals er iemand van de Eiffeltoren of Notre Dame valt, de kans best wel groot is dat het een Japanner is, aangezien ze echt de stad overnemen.. Daarentegen is bij gratis attracties zoals de Arc de Triomphe of de Sacre Coeur de kans groter dat het een Nederlander is.

Die invasie van Japanners heeft trouwens ook weer voordelen. Ik heb een uiterst nuttige tip als je op vakantie een foto wilt laten maken door een vreemde met jouw camera: Nederlanders rennen er mee weg, Belgen laten hem vallen, maar Japánners daarentegen, diemaken echt super goeie fotos want die zijn vet getraind! Kijk, daar heb je wat aan, of niet? Vraag ALTIJD een Japanner!

Nou, ik moet er zo vandoor want ik heb met Lenn afgesproken voor een zondagse wandeling slash fietstocht, dus tot heel snel lieve allemaal!

En o, nog een heeele fijne verjaardag voor Luca natuurlijk!

Dikke KUS

P.s.: Oh, en ik denk trouwens dat Art de mol is, of Sa-nog wat, of Karin of Patrick. :)

Bonne anniversaire à Jeanne!!

Coucou lieve iedereen!

Zoals met alle dingen die leuk zijn eindigen weekenden belachelijk snel. Ik heb nog nooit zo van weekenden genoten als hier in Parijs. Niet alleen omdat ik dan geen enkele maar dan ook geen énkele verplichting heb (op Engelse bijles geven na dan), maar ook omdat ik elk weekend weer nieuwe avonturen beleef en leuke dingen doe. De vrijheid die ik hier heb is zo verslavend dat ik bang ben dat ik straks niet meer weg wil!
Het leven als au pair begint me steeds meer te bevallen. Ik merk dat ik mijn plek heb gevonden hier en dat geeft me een super fijn gevoel. Voor de Kerstvakantie was alles nieuw en spannend. Ik had mijn familie nog nooit zo lang niet gezien en ondanks dat mijn Frans steeds weer een beetje vorderde had ik nog vaak het gevoel een Nederlander in Frankrijk te zijn.
Natuurlijk ben ik nog steeds een Nederlander in Frankrijk: ik kick erop als ik in de Hema bij Châtelet een Franse vrouw hoor zeggen dat dit haar favoriete winkel is, ik praat nog steeds veel te luid met mijn Nederlandse vriendinnen hier, ik ben nog steeds dol op de woorden GRATIS en 'kijken, kijken en niet kopen' is nog steeds mijn motto. Maar ik voel me nu thuis hier en op mijn plek. Natuurlijk denk ik nog steeds als ik de Eiffeltoren zie: 'Fuck, hij staat er echt!' en ik kan me nog steeds intens gelukkig voelen door alleen maar door de prachtige straten hier te lopen. Maar ik heb hier nu gewoontes, routines, dingen die me het gevoel geven dat ik thuis ben.
Mijn kamer is echt 'mijn' kamer geworden waar ik me, helemaal afgesloten van de rest van het huis, kan terugtrekken en waar ik kan genieten van mijn plekje onder de Parijse zon. (die dit weekend trouwens als een gek geschenen heeft, écht heerlijk!!)
Ik ga naar school, ik lees een Franse krant in de metro, ik lees een Frans boek dat ik voor 0,50 cent gekocht heb in het Quartier Latin, ik kan de Franse radio volgen, ik zit elke dag met een vriendin en onze au pair kinderen in ons park, ik geef hier bijles, ik ga hier sporten, ik volg lessen in de kunstgeschiedenis (van een wel heel curieus, lichtelijk vies mannetje), ik doe hier hele leuke culturele uitjes met mijn school, ik ontdek nieuwe buurten en goedkope winkels, ik kom achter handigheidjes en ben bestolen, kortom: ik integreer!
Alleen met mijn huiswerk wil het niet zo vlotten. Ik vind het namelijk veel leuker om uit te gaan hier, maar laat ik het zo zeggen: de avonden zijn hier leuker dan de ochtenden..

Dit weekend was echt superleuk!Donderdagnacht ben ik met Eva naar een Erasmusfeest geweest. Dat vindt elke donderdag plaats en het is een feest voor internationale studenten waarbij iedereen een vlaggetje van zijn land draagt. Het was echt de beste nacht ooit en we gaan zéker donderdag weer! :D
Vrijdag was minder.
Zaterdag was suuuper leuk want toen zijn Eva en ik met de fiets door Parijs gecrosst!! Ik heb geloof ik al verteld dat ik een fietsenwinkel heb ontdekt met Lenn (een andere au pair) en dat je daar voor heel weinig geld fietsen kan huren. Dus wij zijn daar weer heen gegaan (die man herkende me zelfs en vroeg wanneer ik weer kwam toen we de fietsen kwamen inleveren!!) en hebben drie uur lang door heel Parijs gefietst. We zijn echt langs alle bekende dingen gefietst: de Bastille, Hotel de Ville, Grand Palais, Tuileries, het Louvre, Notre Dame de Paris, alles!! Zó vet. En het toppunt was toch wel de Eiffeltoren waar we met volle vaart onder door gescheurt zijn, dóór de mensenmassa en Eiffeltorentjes verkopers heen, waardoor we even bang waren dat we neergehaald zouden worden door die mannetjes met machinegeweren, maar we konden het toch niet laten om nog eventjes een rondje te fietsen.
De Parijzenaren hebben zich trouwens ook kunnen vermaken. Op een gegeven moment waren we dat fietsen namelijk een beetje beu (we zijn helemaal van Oost naar West gefietst!!) dus toen zijn we met de fiets de metro in gegaan. Het eerste poortje was zo'n bagagepoortje dus dat ging prima, maar toen we eruit wilden hadden ze alleen van die poortjes met die draaihekjes, weetjewel? Dus wij als nuchtere Hollanders hebben de fietsen erover heen getilt, wat echt een hilarische struggeling (is dat een woord?) was want en uiteidelijk heeft een Fransman ons nog te hulp geschoten omdat we er zo volkomen kansloos uitzagen. Maar het is wel gelukt! :D
Daarna zijn we nog bijna 5 keer doodgereden en hebben we zelf nog een tiental mensen in een rolstoel gereden want we moesten tijdens het spitsuur terug en dat is echt CHAOS. Bovendien begrijpen Fransen het begrip FIETSpad niet (dat staat hier gelijk aan BUSBAAN(!)) en begrijpen wij Nederlanders het begrip fatsoen niet, dus voilà. (nee hoor, we zijn heel netjes geweest :)
's Avonds zijn we naar het lelijkste feest óóit geweest. Dat was vlakbij de Jardin des Plantes en het was echt heel lelijk! We hadden op internet een uitnodiging uitgeprint waardoor we een gratis cocktail zouden krijgen en dat bleek niet zo te zijn, er zat poep op de wc-bril, het was er bij binnenkomst echt suuuperdruk en benauwd en een half uur later ging iedereen ervandoor. Daar stonden we dan tussen eenstel vijftienjarigen. : |
Gelukkig werd onze avond wel wat opgevrolijkt door het feit dat die stomme @(*&(*#& nachtbus weer eens niet reed, we suuuper lang in de ijskou moesten wachten op een andere bus om naar een gare te komen, vervolgens even geluk hadden doordat er nog een café open was alleen zat er echt een meisje in dat zó veel gezopen had dat ze eruit zag als een extra-terrestrial, en vervolgens op het station zaten te wachten terwijl er ratten aan de andere kant van het spoor voorbijschoten..
Ik heb precies anderhalf uur kunnen slapen want vandaag is Jeanne jarig (hiephiephoeraaaa!! Acht jaaar!!) en het gezin had mij gevraagd om mee te gaan naar Disneyland!! :D :D
Zij waren zaterdag al gegaan en hebben daar geslapen en ik kwam dus vanochtend aan. Het was echt suuuper leuk. Ze hadden tickets voor beide parken (dus ik ben ook voor het eerst in het vet coole Hollywood achtige park geweest waar ik met Thibauld alle achtbanen drie keer heb gedaan) en wist je trouwens dat er bij Disneyland ook gewoon een heel Disney-uitgaansgebied zit? Met een bioscoop, winkels, cafés, een nachtclub, Starbucks, enz.? Bizar toch? Kun je gewoon 's avonds iets gaan drinken in de Disneysfeer! :D (zonder een kaartje voor het park te kopen!)
En wat ook heel vet was: de ouders hadden connecties en dus een Fastpass gekregen voor super veel attracties. En normaal mag je zo'n ding om het uur halen (dan mag je in een veel kortere rij gaan staan) maar deze waren gewoon onbeperkt geldig!
We hebben ook ik het Cendrillon (Assepoester) restaurant geluncht, wat écht poeeepie chique was, met een aperitif, en een salade, en een hoofdgerecht en een enorm dessert en wijn en achteraf een maagband inclusief. :) En daar liepen dus de hele tijd die prinsessen rond en Jeanne heeft echt een heksenjacht gemaakt van de handtekeningen en Louis was alleen maar heel verlegen. Hij heeft trouwens een Buzz Lightyear (van Toy Story) ding gekregen, een soort van galactisch pistool dat echt een enorm irritant schietgeluid maakt. En aan de ene kant staat het echt heel schattig (een beetje zon Stitch verschijning) maar dat geluid.. Oef! En ook gewoon continuuu..
Echt een super leuke dag was het, zelfs op een uurtje slaap!!Moet die ouders nog wel even heel erg hartelijk bedanken want jeee, wat een geld zeg allemaal! :O
Maar ja, voor mij wel leuk natuurlijk! :D

Nou, ik stop er maar weer eens mee. Een bisous vanuit Parijs!!

En o, ja! Yara is approaching, dus waarschijnlijk voorlopig geen blog! BISOUU & bon voyage!!